ศึกษาดูงานการจัดการศึกษาพิเศษ
โรงเรียนกาฬสินธุ์ปัญญานุกูล
จังหวัดกาฬสินธุ์
25 กันยายน 2013
เป็นอีกหนึ่งวันที่มีความสุขมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ยอมรับเลยว่าวินาทีแรกที่ไปถึง รู้สึกกลัวเด็กที่นี่มาก เหมือนเราอยู่กันคนละโลกกัน อย่ามาใกล้ฉันนะ เด็กวิ่งเข้าหา เรารีบถอยไปหลบหลังเพื่อน พยายามอยู่ห่างๆ ไม่อยากยุ่งด้วย กลัวว่าเด็กจะทำอะไรเรา ช่างเป็นความคิดที่สิ้นคิดที่สุด ตีตราเด็กตั้งแต่แรกเห็น !!!!!!!!!
แต่พอได้เปิดใจ ได้พาน้องทำกิจกรรม เข้าไปคุย ทำลายกำแพงในใจ ถึงได้รู้ว่าเด็กที่นี่น่ารักมาก ไร้เดียงสา ใสซื่อ โลกของเขาช่างบริสุทธิ์ ช่างน่าเอ็นดู ในขณะเดียวกันก็อดสงสารไม่ได้ เด็กหลายคนบอกอยากกลับบ้าน คิดถึงบ้าน แต่พ่อแม่ไม่มารับซักที จะทำไงดีหละ ได้แต่บอกน้องว่า ไม่เป็นไรนะคะ เดี๋ยวก้ได้กลับแน่นอน แต่ตอนนี้มาเล่นกับพวกพี่ก่อนก็ได้ นู๋อยากหัดถ่ายรูปมั้ย เดี๋ยวพี่สอน ยื่นกล้องให้น้องได้สัมผัสด้วยความไว้วางใจ น้องดูมีความสุข เรื่องเศร้าๆที่เขารุ้สึกเมื่อกี้หายไปทันทีที่ได้ถ่ายรูป
พอจะกลับ เราบอกลา พี่กลับแล้วนะ มากอดกันหน่อยมะ น้องร้องไห้ เดินเข้ามากอดเราไว้แน่น เลยถือโอกาสนี้ บอกน้องว่า นู๋ต้องเป็นเด็กดีนะคะ อยู่โรงเรียนก็ต้องตั้งใจเรียน เล่นกับเพื่อน ร่วมกิจกรรมเยอะๆจะได้ไม่เหงา เอาไว้ถ้ามีโอกาส พี่จะกลับมาหาใหม่นะคะ น้องก็ยืนมองจนสุดสายตา
ชอบโรงเรียนนี้มาก ระบบการจักการเรียนการสอนยอดเยี่ยมมาๆๆๆๆๆๆๆๆ กระทั่งมีความคิดว่าอยากกลับไปสอนที่นั่น คงจะมีความสุข คงจะสบายใจและมีความสุขมากกว่าสอนเด็กปกติที่หัวใจพิการหลายเท่า นี่พูดเลย !!!!!!!
บทเรียนสำหรับวันนี้ คือ การเปิดใจกว้าง ยอมรับความแตกต่าง และอย่าตัดสินคนด้วยสายตา
ยอมรับเลยว่าวินาทีแรกที่ไปถึง รู้สึกกลัวเด็กที่นี่มาก เหมือนเราอยู่กันคนละโลกกัน อย่ามาใกล้ฉันนะ เด็กวิ่งเข้าหา เรารีบถอยไปหลบหลังเพื่อน พยายามอยู่ห่างๆ ไม่อยากยุ่งด้วย กลัวว่าเด็กจะทำอะไรเรา ช่างเป็นความคิดที่สิ้นคิดที่สุด ตีตราเด็กตั้งแต่แรกเห็น !!!!!!!!!
แต่พอได้เปิดใจ ได้พาน้องทำกิจกรรม เข้าไปคุย ทำลายกำแพงในใจ ถึงได้รู้ว่าเด็กที่นี่น่ารักมาก ไร้เดียงสา ใสซื่อ โลกของเขาช่างบริสุทธิ์ ช่างน่าเอ็นดู ในขณะเดียวกันก็อดสงสารไม่ได้ เด็กหลายคนบอกอยากกลับบ้าน คิดถึงบ้าน แต่พ่อแม่ไม่มารับซักที จะทำไงดีหละ ได้แต่บอกน้องว่า ไม่เป็นไรนะคะ เดี๋ยวก้ได้กลับแน่นอน แต่ตอนนี้มาเล่นกับพวกพี่ก่อนก็ได้ นู๋อยากหัดถ่ายรูปมั้ย เดี๋ยวพี่สอน ยื่นกล้องให้น้องได้สัมผัสด้วยความไว้วางใจ น้องดูมีความสุข เรื่องเศร้าๆที่เขารุ้สึกเมื่อกี้หายไปทันทีที่ได้ถ่ายรูป
พอจะกลับ เราบอกลา พี่กลับแล้วนะ มากอดกันหน่อยมะ น้องร้องไห้ เดินเข้ามากอดเราไว้แน่น เลยถือโอกาสนี้ บอกน้องว่า นู๋ต้องเป็นเด็กดีนะคะ อยู่โรงเรียนก็ต้องตั้งใจเรียน เล่นกับเพื่อน ร่วมกิจกรรมเยอะๆจะได้ไม่เหงา เอาไว้ถ้ามีโอกาส พี่จะกลับมาหาใหม่นะคะ น้องก็ยืนมองจนสุดสายตา
ชอบโรงเรียนนี้มาก ระบบการจักการเรียนการสอนยอดเยี่ยมมาๆๆๆๆๆๆๆๆ กระทั่งมีความคิดว่าอยากกลับไปสอนที่นั่น คงจะมีความสุข คงจะสบายใจและมีความสุขมากกว่าสอนเด็กปกติที่หัวใจพิการหลายเท่า นี่พูดเลย !!!!!!!
บทเรียนสำหรับวันนี้ คือ การเปิดใจกว้าง ยอมรับความแตกต่าง และอย่าตัดสินคนด้วยสายตา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น